2022年2月1日
The General Inspector of Financial Information in Poland (hereinafter: "GIIF"), in connection with its competence under the Act on Counteracting Money Laundering and Terrorist Financing (hereinafter referred to as the "AML Act") to share knowledge and information in the field of anti-money laundering and terrorist financing regulations, on January 14, 2022, published four announcements on the website of the Ministry of Finance, in which attention was drawn to important issues from the perspective of the obliged institutions and their clients.
Although announcements do not have the force of generally applicable laws, it is worth taking them into account when creating or updating AML procedures of obliged institutions. In the article, we mainly present an announcement on the principles of recording discrepancies between information collected in the Central Register of Beneficial Owners and those established by the obliged institution.
Generalny Inspektor Informacji Finansowej (dalej: „GIIF”), w związku z przysługującą mu na podstawie ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu (dalej „ustawa AML”) kompetencją do udostępniania wiedzy i informacji z zakresu przepisów o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu w dniu 14 stycznia 2022 r., opublikował na stronie podmiotowej Ministerstwa Finansów cztery komunikaty, w których zwrócił uwagę na zagadnienia ważne z perspektywy funkcjonowania instytucji obowiązanych i ich klientów.
Zwłaszcza, że nawiązują one częściowo do nowych przepisów wprowadzonych nowelizacją ustawy AML z 30 marca 2021 r. (Dz. U. z 2021 r., poz. 815). GIIF zamieścił następujące komunikaty (dostępne w całości tutaj):
Chociaż komunikaty nie mają mocy powszechnie obowiązujących przepisów prawa, warto uwzględnić je przy tworzeniu lub aktualizacji procedur AML instytucji obowiązanych. Procedury wewnętrzne powinny być zgodne z treścią komunikatów GIIF, tak aby instytucja obowiązana stosowała przepisy ustawy AML zgodnie z podejściem, które prezentuje GIIF jako organ kontroli. Każdy z komunikatów dotyczy innego tematu. Zarówno komunikat o procedurze grupowej, jak i o ocenie ryzyka wnosi ważne aspekty dla instytucji obowiązanych. Jednym z ważniejszych dla praktyki codziennych działań podejmowanych przez instytucje obowiązane jest komunikat dotyczący zasad odnotowywania rozbieżności między informacjami zgromadzonymi w CRBR a ustalonymi przez instytucję obowiązaną.
Przypomnijmy zgodnie z art. 61a ust. 1 ustawy AML instytucja obowiązana:
W świetle art. 61a ust. 2 ustawy AML w przypadku potwierdzenia odnotowanych rozbieżności instytucja obowiązana przekazuje organowi właściwemu w sprawach Rejestru zweryfikowaną informację o tych rozbieżnościach wraz z uzasadnieniem i dokumentacją dotyczącą odnotowanych rozbieżności. Jak wygląda zdaniem GIIF dobrze zbudowany proces odnotowywania rozbieżności oraz przekazywania informacji organowi właściwemu w kontekście wypełniania obowiązków związanych ze stosowaniem środków bezpieczeństwa finansowego. Otóż GIIF wskazuje odnosząc się do art. 61a ust. 1 ustawy AML, że instytucja obowiązana jest zobligowana:
Przy okazji GIIF przytacza definicję beneficjenta rzeczywistego. Generalny Inspektor przypomina, iż ustawowa definicja beneficjenta rzeczywistego, o której mowa w art. 2 ust. 2 pkt 1 ustawy AML, stanowi katalog otwarty, a wyliczenie potencjalnych beneficjentów rzeczywistych zawarte w lit. a-c tego przepisu ma charakter przykładowy. W związku z powyższym zarówno instytucja obowiązana jak i podmiot zgłaszający informacje o beneficjentach rzeczywistych do CRBR analizują wszystkie przesłanki zawarte w definicji beneficjenta rzeczywistego i ustalają każdą osobę fizyczną sprawującą bezpośrednio lub pośrednio kontrolę nad klientem poprzez posiadane uprawnienia, które wynikają z okoliczności prawnych lub faktycznych, umożliwiające wywieranie decydującego wpływu na czynności lub działania podejmowane przez spółkę.
Należy również przypomnieć, iż ustalenie beneficjenta rzeczywistego na podstawie art. 2 ust. 2 pkt 1 lit. a - c ustawy AML, nie wyłącza obowiązku wskazania jako beneficjenta rzeczywistego także innej osoby mogącej wywierać decydujący wpływ na czynności lub działania podejmowane przez klienta zgodnie z częścią ogólną definicji, o której mowa w art. 2 ust. 2 pkt 1 ustawy AML (wprowadzenie do wyliczenia).
Ważne, że GIIF zajął stanowisko w kolejnych istotnych dla praktyków tematach, prezentując podejście organu kontroli.